Nabou Claerenhout (Antwerpen, 1993) nam een moedig besluit toen ze op 9-jarige leeftijd besloot trombone te gaan spelen. Niemand kon toen nog vermoeden dat zij, nu jaren later, middenin de hedendaagse jazzscene zou staan. Ze is nu een van de veelbelovendste en vernieuwende jazztrombonisten van de Benelux. Zoals ze memoreert in het cd hoesje is dit album, haar debuut, een momentopname. Een momentopname van een periode waarin ik probeer te balanceren tussen het leven als student en de periode die ik jaren beschreef als “later, als ik groot ben”. Mijn afgelegd parcours en zoektocht door deze periode heb ik mogen neerpennen in composities. Muziek die ik ’s nachts componeer, met alle lichten uit, in een hoek van mijn studeerkamer, verdoken achter mijn piano, met het gerichte doel iets te creëren dat mij raakt. In de hoop dat, als het mij raakt, er hopelijk iemand anders op deze wereld is waar onze muziek hetzelfde mee doet.” Ik kan niet anders dan deze woorden van haar hier te herhalen, het zegt veel over haar instelling en gedrevenheid.

Ze wordt op dit album bijgestaan door een aantal jonge veelbelovende muzikanten: Roeland Celis op gitaar, Trui Amerlinck op contrabas en Mathias Vercammen op drums. Het spel van Nabou op de trombone staat als een huis, stevig en vol overtuiging en dus een genot om naar te luisteren. “Black Light”, het openingsnummer is een fraaie synthese tussen de zwierige klanken van Nabou’s trombone en het gitaarspel van Celis. Een spanningsboog die er mag zijn.”You know” is een spannende compositie, mede door de abrupte stops die er in zitten, waarna in luttelijke tijd de muziek zich hervat, Roeland Celis is hier duidelijk aanwezig met zijn el. gitaar met volume maar toch gereserveerd, maar de hoofdrol is aan de voluptueuze stroom aan geluiden van Nabou. Het geluid in het nummer “Chill” is beduidend introverter, het voortouw wordt wederom getrokken door Nabou met volle, vette strofen op de trombone, onderkoeld begeleidt door de rest van het gezelschap, heel knap.

“K.I.P.” is een kort intermezzo voor de trombone, waarna er een min of meer klassiek aandoend intro volgt van “In the house of F.” met Nabou solo op de trombone, indrukwekkend. Het loopt over in het vervolg met vlotte interrupties tussen trombone en gitaar en stimulerend drumspel van Vercammen, een heerlijk muzikaal feestje wordt er hier gebrouwen door dit prachtige Belgische gezelschap. In “Will we remember you” gaat het gas weer van de plank en belanden we in meer romantische sferen met fraai aangehouden noten van de trombone en subtiel gitaarspel, maar de zeggingskracht is er wel degelijk en hoe. “Who owns what” is een smakelijk dessert van deze heerlijke muzikale maaltijd met het warme geluid van Nabou op haar trombone, ondersteunt door haar meer dan vaardige landgenoten, met een uitblinkende Trui op de contrabas. Een meer dan verrassend debuut, kortweg toffe muziek !

Jan van Leersum